Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ

ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΔΕΝΤΡΑΚΙ
........................................

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

ΑΛΙΜΟΝΟ ΜΑΣ............................




Ένας μικροεπιχειρηματίας
Το πρωί βρέθηκα στην τράπεζα για την κατάθεση των μισθών δύο υπαλλήλων μου και αφού τελείωσα και πήγα να φύγω, με φωνάζει ο υπεύθυνος καταθέσεων και παρουσία άλλων δύο άρχισε να μου λέει...για μια ενημέρωση που πρέπει να μου γίνει όσον αφορά τους νέους όρους που θα διέπουν την διαχείριση των καταθέσεων των πελατών όλων των τραπεζών. Όταν είπα ότι θα ήθελα να τους διαβάσω και εάν έχω χρόνο να υπογράψω, μου είπε ότι *είτε τους αποδεχθώ είτε όχι θα μπουν σε ισχύ από την αρχή του χρόνου*. Πριν προλάβω να συνέλθω από αυτά που άκουσα, άρχισε να μου λέει τα εξής:
- Ξέρετε, θα πρέπει η πληρωμή μισθοδοσίας να γίνεται πλέον μέσω τράπεζας.
- Ναι, το ξέρω. Οι δύο υπάλληλοί μου έχουν λογαριασμούς και *πηγαίνω και
τους τα καταθέτω* στο λογαριασμό τους. Τον άλλο τον πληρώνω με μετρητά.
- Όχι. Δεν πρέπει να γίνεται έτσι. Πρέπει τα χρήματα που αφορούν πληρωμή
μισθοδοσίας, να *βρίσκονται* σε μία τράπεζα και από εκεί με εντολή δική σας
να πληρώνονται οι υπάλληλοί σας.
- Μα σπάνια χρησιμοποιώ το λογαριασμό μου. Τα έσοδά μου είναι σχεδόν μία η
άλλη με τα έξοδά μου, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τρέχω συνεχώς στις
τράπεζες. Είμαι μικρή επιχείρηση με τρεις υπαλλήλους και τον έναν μάλιστα
τον πληρώνω κατευθείαν.
- Δεν έχει σημασία. Πρέπει τα λεφτά που του δίνετε να τα καταθέτετε στην
τράπεζά μας σε λογαριασμό σας, να εκδίδετε μία εντολή με το ποσό που
πληρώνεται ο υπάλληλος, να την στέλνεται σε εμάς και κατόπιν να βάζουμε το
ποσόν στο λογαριασμό του υπαλλήλου που θα μας έχετε δώσει.
- Μα τι μου λέτε; Τι είναι αυτά τα πράγματα; Για να πληρώσω δηλαδή τον
υπάλληλό μου πρέπει να βάλω εσάς μεσάζοντα;
- *Πρέπει όλα να ελέγχονται*. Πρέπει πλέον να σταματήσει το μαύρο χρήμα.
- Ποιο μαύρο χρήμα ρε παιδιά; Μαύρο χρήμα είναι ο μισθός του υπαλλήλου μου
που του έχω κάνει τις κρατήσεις για το ΙΚΑ, την παρακράτηση και απόδοση του
ΦΜΥ και κάθε χρόνο δηλώνονται τα πάντα στην εφορία;
- Εσείς μπορεί να το κάνετε έτσι, οι άλλοι όμως;
- Δηλαδή για να καταλάβω, *όλοι οι Έλληνες ξαφνικά απόκτησαν μία στάμπα που
λέει <<ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ>>;* Όλοι μας καλούμαστε να αποδείξουμε στις τράπεζες ότι δεν
είμαστε απατεώνες καταθέτοντας τα χρήματα των υπαλλήλων μας σε εσάς; *Γιατί
δηλαδή να παίρνετε εσείς χρήματα που δεν θα βλέπατε ποτέ;*
- Είπαμε, για να είναι όλα τακτοποιημένα πρέπει όλα να περνούν από την
τράπεζα*. Εάν δεν το κάνετε θα έχετε πρόστιμο*!
- Γιατί; Ποιος ο λόγος; Δηλαδή *η τράπεζα ανέλαβε καθήκοντα ελεγκτού του
υπουργείου οικονομικών*; Και γιατί τα χρήματά μου θα πρέπει να έρχονται σε
σας;
- Εσείς γιατί δεν το θέλετε; (*Ήταν βρε παιδιά σα να μου έλεγε ότι δεν το
θέλω γιατί είμαι απατεώνας και θέλω να κρύψω κάτι*)
- Γιατί μου μιλάτε με αυτό τον τόνο; Δηλαδή ξαφνικά για εσάς έγινα
απατεώνας;
- Όχι, όχι. Απλά εφόσον είστε νομοταγής τι έχετε να φοβηθείτε;

*- Από εσάς και το σκεπτικό σας πολλά*! Δηλαδή τα χρήματα των εργοδοτών προς
τους μισθωτούς, θα πρέπει να βρίσκονται όλα σε εσάς, σωστά; Και για να τα
πάρει ο μισθωτός *θα πρέπει να έχει και την κάρτα του πολίτη*, σωστά;
- Ε βέβαια. Αυτό θα μπει σύντομα σε ισχύ.
- Και εάν ο μισθωτός δεν θέλει να πάρει την κάρτα;
- Γιατί να μην θέλει να την πάρει; Τι είναι φακελωμένος στην αστυνομία ή
καταζητούμενος;
- Δηλαδή εάν κάποιος αρνηθεί να πάρει την κάρτα, κατευθείαν εντάσσεται στα
ύποπτα στοιχεία;;!!
- Μα γιατί άλλο να μην τη θέλει; Με την κάρτα του πολίτη όλα μπαίνουν σε
τάξη. Θα μπορεί να έχει αφορολόγητο αφού όλες οι αποδείξεις θα καταγράφονται
αυτόματα στην εφορία και δεν θα έχει ο φορολογούμενος όλο εκείνο το φόρτο
καταγραφής τους. Για σκεφτείτε τους μεγάλους ανθρώπους πόσο θα
διευκολυνθούν!
- Δηλαδή θέλετε να μου πείτε ότι γίνεται επειδή σκέφτηκαν και πόνεσαν τους
ηλικιωμένους !!!
- Και όχι μόνον αυτό. Σκέφτεστε ότι μέσα σε μία οικογένεια χωρίς την ατομική
κάρτα, θα ανταλλάζουν αποδείξεις μέχρι να τακτοποιηθεί το αφορολόγητο όλων
των μελών;
- Δηλαδή;
- Είδατε που δεν τα έχετε σκεφτεί όλα; Δηλαδή, εάν *ο σύζυγος είχε μαζέψει
τις απαιτούμενες αποδείξεις, το πλεόνασμα θα το έδινε στην σύζυγο*.
Οπότε *άδικα η σύζυγος θα αποκτούσε αφορολόγητο*. Ενώ με την κάρτα η απόδειξη από την εκάστοτε αγορά αφορά τον κάτοχο και μόνο!
*- Και το βρίσκεται αυτό άδικο; Μία οικογένεια είναι*. Οικογενειακό εισόδημα
δηλώνουν. Οι αγορές γίνονται για το σπιτικό τους, για τα παιδιά τους ... Μα τι
μου λέτε τώρα, τι είναι αυτά που μου λέτε; Και τα θεωρείται και δίκαια; *Όσο
περνάει από το χέρι μου δεν θα βγάλω ούτε κάρτα, ούτε και θα πληρώνω μέσω
τράπεζας τον υπάλληλό μου.*
- Να δούμε τότε πως θα δικαιολογεί τα χρήματά του !! Διότι όταν θα ισχύσουν
οι νόμοι αυτοί, δεν θα μπορεί να εμφανίσει κάποιος χρήματα που δεν έχουν
περάσει από τράπεζα. Θα χτυπάει σε κάθε αγορά που θα ξεπερνάει το ποσόν που
έκανε ανάληψη  !!!
Ξαφνικά αισθάνθηκα ένα πνίξιμο. Κατάλαβα ότι θα πάθαινα εγκεφαλικό. Σηκώθηκα
βιαστικά κι έφυγα μην αντέχοντας να ακούω άλλο. Ήθελα αέρα, πνιγόμουν. Βγήκα
έξω και όλοι μου φαινόντουσαν εχθροί. Ήθελα να βάλω τα κλάματα. Με έπνιγε
ένα αόρατο χέρι. Αισθανόμουν τόσο δούλος και τόσο υποταγής όσο δεν είχα
αισθανθεί έτσι σε όλα μου τα χρόνια. Καταλάβαινα ότι ο έλεγχος επάνω μου σε
λίγο καιρό θα είναι καθολικός. Θα είναι δουλικός. Δεν θα έχω αξιοπρέπεια σαν
άνθρωπος, σαν οικογενειάρχης, σαν αυτοδύναμος μικροεπιχειρηματίας. Και
παρεμπιπτόντως όταν τα συζήτησα με έναν γνωστό που είναι τραπεζικός υπάλληλος  μου είπε ότι όλα τα δάνεια θα πληρώνονται αυτόματα από τους λογαριασμούς, *χωρίς να
ερωτηθούμε* και ότι θα μένει μέσα το ποσόν των 600,00 EURO το οποίο έχουν κρίνει
ότι με αυτό καλύπτουμε τις απαιτούμενες ανάγκες διαβίωσης του μήνα. Εάν
νομίζετε ότι λέω ψέματα πηγαίνετε και ρωτήστε σε μία τράπεζα.

*ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.* Εάν όμως είναι έτσι και δεν γίνει κάτι να αλλάξουν
αυτά που έχουν δρομολογηθεί, πέστε *αντίο στην αξιοπρέπεια του Έλληνα.* *Πέστε
αντίο στην ευμάρεια της οικογένειάς σας και κλείστε καλά πίσω σας την πόρτα
που γράφει <<ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ>>.* *Θα είναι μία λέξη που θα την διαβάζουμε στα παιδιά
μας και θα λέμε ότι κάποτε κάποιοι παππούδες μας την είχαν γιατί θα
ντρεπόμαστε να τους πούμε ότι την είχαμε εμείς και τη χάσαμε.*

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Η γέννηση για φέτος ματαιώνεται....!!!!




Ο Ιωσήφ πρέπει να πληρώσει περαίωση,
    η φάτνη να τακτοποιηθεί ως ημιυπαίθριος,
    η Παναγία δεν παίρνει επίδομα τοκετού,
    οι άγγελοι δεν πετάνε λόγω απεργίας,
    οι 3 μάγοι φοβούνται οτι θα απελαθούν ως λαθρομετανάστες και
    τα βόδια "καλοριφέρ" περιμένουν να διευκρινίσει η Μπιρμπίλη τι θα γίνει με τα   ....φωτοβολταϊκά.....!!!! 
                                                          

ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!

Ο Gerhard από την Γερμανία,  ο Franchua από την Γαλλα, ο Mario από την Ιταλία, και ο Johan από την Ολλανδία,  ευχαριστούν από καρδιάς όλους εμάς τους Έλληνες για την προτίμηση που δείχνουμε  στα εθνικά τους προϊόντα, και κατά επέκταση στη διασφάλιση των θέσεων εργασίας των.
. Και σαν επιβράβευση μας συμβουλεύουν να πουλήσουμε τον Παρθενώνα, και τα νησιά μας, σπρώχνοντας μας στο Δ.Ν.Τ. για να λύσουμε τα οικονομικά μας προβλήματα.
Αντίθετα ο Νίκος από την Θεσσαλονίκη,ο Γιώργος από τις Σέρρες, ο γαμπρός μας ο Γιάννης,  ο γιος μας ο Θοδωρής, ακόμα ακόμα και εμείς οι ίδιοι, βγαίνουμε στην ανεργία για τον ίδιο ακριβώς λογο.
Για την προτίμηση μας στα ξένα προϊόντα, και στα ξένα
super markets  (LidlAldi, Carrefourdia)
Φανταστείτε ποσα εκατομμύρια η και δισεκατομμύρια ευρώ ακόμα, πηγαίνουν κάθε χρόνο στον Gerhard, στον Franchua, στον Mario  και στον Johan.   Και αυτό γιατί,   η από άγνοια η από ωχαδερφισμό δεν αγοράζουμε Ελληνικά προϊόντα.  Και μιλάμε για απλά πράγματα,  καθημερινά Όπως  γάλα  τυρί, κασέρι, γιαούρτι,  σαπούνια,   χαρτιά υγειας, και κουζίνας,  μακαρόνια , μπύρες, αναψυκτικά, ποτά   μαρμέλαδες, τσιγάρα, σοκολάτες,  παγωτά, μπισκότα,   οδοντόκρεμες.  Τόσο απλά..
Φανταστείτε τώρα ότι όλοι οι Έλληνες αγοράζουν μόνο Ελληνικά ζυμαρικά,και  η βιομηχανία Μέλισσα, για παράδειγμα, λόγω αυξημένης ζήτησης, θα πρέπει να διπλασιάσει την παραγωγή της
Σίγουρα θα χρειαστεί περισσοτέρους εργάτες, υπαλλήλους, οδηγούς, αποθηκάριους, περισσότερους μηχανικούς, ίσως χημικούς, σίγουρα περισσότερο σιτάρι (αγρότες), . Σίγουρα κάποιους παρά πάνω υπαλλήλους θα πρέπει να προσλάβει. Σαυτους τους νεοπροσλαμβανόμενους  φανταστείτε λέει, να είναι το παιδί σας , που ψάχνει δουλειά.    Η ακόμα  ακόμα και εσείς οι ίδιοι Και όλα αυτά επειδή αγοράζατε μακαρόνια Μisko, η Μελισσα, και όχι μακαρόνια Barilla  η μακαρόνια Lidl.                              

Τυχαίο?????     Δεν  νομίζω!!!
Στο τέλος τέλος ας το δούμε και εγωιστικά.
Τρωει ο Ιταλός μακαρόνια Μελισσα??  Πινει καφέ Λουμιδη??
Πίνει ο Γερμανός μπύρα
Mythos??    Τρωει λουκάνικα Τζουμαγιας??
Πίνει ο Ολλανδός γάλα
Μεβγαλ?? Τρωει κασέρι Τρικαλινό??
Πίνει ο Γάλλος  Ελληνικό κρασί η τσίπουρο???
Γιατί να παίρνουμε εμείς τα δικά τους προιοντα? Για να  μειώνουμε την ανεργία τους?
Μπορεί τα ξένα μερικές φορές να είναι φθηνότερα. Τα χρήματα αυτά όμως ξαναγυρίζουν σε εμάς διπλά και τρίδιπλα.
Ειδικά τα δύσκολα χρόνια που έρχονται λόγω Δ.Ν.Τ.
Επειδή οι πολιτικοί μας δεν θέλουν, αλλά και δεν μπορούν επίσημα λόγω Ευρωπαϊκής ένωσης, να μποϋκοτάρουν τα ξένα προϊόντα, ας κάνουμε εμείς  μόνοι μας μια προσπάθεια να αλλάξουμε τις αγοραστικές μας συνηθειες.Ειναι απλό. Από αύριο προτιμάμε Ελληνικά προϊόντα αλλά και Ελληνικά super markets.
Τα Ελληνικά προϊόντα τα αναγνωρίζουμε από το barcode . Όλα τα Ελληνικά  προϊόντα  στο barcode τους  τα τρία  πρώτα νούμερα είναι  5 20
Αντί παγωτά Algida η Ηaagen-Dazs αγοράστε  Έβγα ,  Κρι Κρι,   δέλτα.
Αντί βούτυρα
Αdoro,Lurpak,   προτιμήστε  βιταμ,αγνο,Κερκυρας.
Αντί
προσουτο και σαλάμια Lidl , πάρετε Νικας,Υφαντης,creta farm έδεσμα
Αντί μπύρες,Carlsverk, Budstella artois  υπάρχουν οι Mythos Βεργίνα.  Fix. Alfa.
A
ντί  Νoutela   υπάρχει η Μerenta
Αντί γάλατα
Νουνου,Βεροπουλου, Lidl, προτιμήστε Αγνό, Μεβγαλ, Ολυμπος,Κουκακη,Δωδώνη,
Αντί ουίσκι,  βότκα, αγοράστε  κονιάκ, τσίπουρο, ούζο, Ελλ,κρασια.
Αντί σόδα
Tuborg, Perrier, evian, έχουμε Σουρωτή, δουμπια, ξινό νερό
Αντί coca cola,fanta,srite υπάρχουν αναψυκτικά  εψα, ηβη, Νιγριτα,Lux.
Αντί ζυμαρικά
Barilla και Lidl προτιμήστε  αβεζ.μελισσα, μισκο.
Αντί οδοντόκρεμες
Colgate, Aim υπάρχουν  kolynos, aquafresh,oulodent.
Aντί χαρτί υγειάς και κουζίνας Lidl  και zewa αγοράστε Diana softex.
Αντί καθαριστικά
Ava, Azax, υπαρχουν τα planet, trylet ευρυκα
Επομένως όταν κάνετε την επόμενη αγορά σας, σκεφτείτε ότι ίσως να βοηθάτε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική σας εξέλιξη ή την επαγγελματική εξέλιξη αγαπημένων σας προσώπων. 
ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Στείλτε το παντού!!!!!!

Σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνον!!!!


Ψηφίστε ΟΛΟΙ!
Στην παρακάτω Αμερικανική τοποθεσία, γίνεται «δημοσκόπηση» για το αν η Μακεδονία είναι Ελληνική ή όχι. Μπείτε, ψηφίστε και διαδώστε το σε όσους ξέρετε!

http://www.topix.com/forum/world/macedonia/TAAAAFN23PMGMJ147

Είναι πολύ απλό. Ούτε όνομα πρέπει να βάλετε, ούτε στοιχεία, ούτε τίποτε. Μόνο
 επιλέγετε το Yes και
 μετά βλέπετε το ως τώρα αποτέλεσμα.
Έχουν μπει οι Σκοπιανοί και έχουν σαρώσει. GO!!!!

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ



Μάθημα 1ο
Ένας άνδρας μπαίνει για μπάνιο τη στιγμή που η γυναίκα του μόλις βγαίνει. Εκείνη τη στιγμή χτυπά η πόρτα. Η σύζυγος τυλίγει μια πετσέτα γύρω της και τρέχει να ανοίξει. Ανοίγοντας, αντικρίζει το γείτονα. Πριν αρθρώσει λέξη, ο Γιάννης ο γείτονας της λέει: «Θα σου δώσω 800 Ευρώ αν αφήσεις την πετσέτα να πέσει στο πάτωμα. Αφού το σκέφτηκε για μια στιγμή, η γυναίκα, αφήνει την πετσέτα και στέκεται ολόγυμνη μπροστά στο Γιάννη. Μετά από λίγα λεπτά, ο Γιάννης, βγάζει 800 Ευρώ, της τα δίνει και φεύγει. Η
 γυναίκα τυλίγει πάλι την πετσέτα και γυρίζει στο μπάνιο. Ο σύζυγος τη ρωτά ποιος ήταν και αυτή του απαντά ότι ήταν ο Γιάννης ο γείτονας. «Ωραία», λέει ο σύζυγος, «Σου είπε τίποτα για τα 800 Ευρώ που μου χρωστάει;»
Ηθικό Δίδαγμα: Αν μοιράζεσαι κρίσιμες πληροφορίες που αφορούν κέρδος με τους μετόχους σου, μπορεί να είσαι σε θέση να αποφύγεις αναπόφευκτη έκθεση!

Μάθημα 2ο
Ένας παπάς προσφέρθηκε να οδηγήσει μια καλόγρια με το αυτοκίνητό του.Μπαίνει η καλόγρια στο αυτοκίνητο και καθώς κάθεται, ανοίγει το ρούχο της και  αποκαλύπτει τα πόδια της. Ο παπάς παρα λίγο να τρακάρει. Αφού κέρδισε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, διστακτικά άπλωσε το χέρι του στο γόνατό της. Η καλόγρια γυρίζει και του λέει: « Πάτερ θυμάσαι τον ψαλμό 129;» Ο παπάς δαγκώθηκε. Μετά από λίγο όμως δεν άντεξε τον πειρασμό και ξαναάπλωσε το χέρι του. Η καλόγρια επανέλαβε: «Πάτερ, θυμάσαι τον ψαλμό 129;» Ο παπάς απολογήθηκε: «Συγνώμη, αδερφή, αλλά η σάρκα είναι αδύνατη».
Με τα πολλά έφτασαν στη Μονή και η καλόγρια πήγε στη δουλειά της. Φτάνοντας στην εκκλησία, ο παπάς τρέχει στο  βιβλίο των ψαλμών και ψάχνει να βρει τον 129. Διαβάζει: «Προχώρα μπροστά και ψάξε ψηλά, θα βρεις τη δόξα»
Ηθικό Δίδαγμα: Αν δεν είσαι καλά πληροφορημένος στη δουλειά σου, μπορεί να χάσεις μια σπουδαία ευκαιρία.


Μάθημα 3ο
Ένας, πωλητής, ένας διοικητικός και ο Μάνατζερ πήγαιναν για γεύμα, όταν βρίσκουν στο δρόμο ένα παλιό λυχνάρι. Το τρίβουν και βγαίνει ένα τζίνι. Το τζίνι λέει: «Θα δώσω στον καθένα σας από μια επιθυμία». «Εγώ πρώτος, εγώ πρώτος» πετάγεται ο διοικητικός. «Θέλω να είμαι στις Μπαχάμες, να οδηγώ ένα speed boat
 χωρίς να έχω καμμιά έννοια.» Πουφ, και εξαφανίστηκε. « Εγώ τώρα, εγώ τώρα» πετάγεται ο πωλητής. «Θέλω να είμαι στη Χαβάη, ξαπλωμένος σε μια παραλία με την προσωπική μασσέρ μου, μια ατέλειωτη προμήθεια από Πίνα Κολάδας και τον έρωτα της ζωής μου». Πουφ, πάει κι αυτός. «Ο.Κ. είναι η σειρά σου» λέει το τζίνι στον Μάνατζερ. Ο Μάνατζερ λέει: «Θέλω αυτούς τους δύο πίσω στο γραφείο μετά το γεύμα».
Ηθικό Δίδαγμα: Πάντα να αφήνεις το αφεντικό σου να μιλάει πρώτο.


Μάθημα 4ο
Ένα κοράκι καθόταν σε ένα δέντρο, χωρίς να κάνει τίποτα όλη τη
 μέρα. Ένας λαγός τον ρωτάει: «Μπορώ να κάτσω κι εγώ σαν κι εσένα, και να μην κάνω
τίποτα όλη τη μέρα;»
Το κοράκι απαντά: «Φυσικά, γιατί όχι;» Έτσι λοιπόν κάθεται και ο λαγός στο
χώμα κάτω από το δέντρο και χαλαρώνει. Μια αλεπού πηδάει και τρώει το λαγό.
Ηθικό Δίδαγμα: Για να μπορείς να κάθεσαι όλη μέρα, χωρίς να κάνεις τίποτα,
πρέπει να κάθεσαι πολύ ψηλά.



Μάθημα 5ο
Μια γαλοπούλα κουβέντιαζε με ένα ταύρο. « Θα ήθελα πάρα πολύ να ανέβω στην κορυφή αυτού του δέντρου, αλλά δεν έχω την ενέργεια» λέει η γαλοπούλα.
«Γιατί δεν τρώς λίγο από τα απορρίματά μου» προτείνει ο ταύρος «είναι γεμάτα θρεπτικά συστατικά». Η γαλοπούλα τρώει λίγη κοπριά και διαπιστώνει ότι της έδωσε αρκετή ενέργεια για να ανεβεί στο πρώτο κλαδί του δέντρου. Την επομένη, αφού έφαγε περισσότερη κοπριά, κατάφερε να ανεβεί στο δεύτερο κλαδί του δέντρου. Τελικά την τέταρτη μέρα, αφού έφαγε μπόλικη κοπριά, κατάφερε να ανέβει στην κορυφή του δέντρου. Δεν πέρασε πολλή ώρα όμως και ένας κυνηγός την εντόπισε και την σκότωσε.
Ηθικό Δίδαγμα: Τα «σκατά» μπορεί να σε ανεβάσουν στην
 κορυφή, αλλά δεν θα σε κρατήσουν εκεί

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Δάσκαλος σημαίνει......




Δάσκαλος σημαίνει...

Λίγα και σταράτα λόγια για το έργο μας.
Δάσκαλος δεν είναι αυτός που κρατάει τα παιδιά μέσα στην τάξη και εξετάζει και παραδίδει.
Δάσκαλος δεν είναι αυτός που ξέρει τόσα, ώστε να τον θαυμάζουν και να τον διαφημίζουν οι μαθητές του.
Δάσκαλος δεν είναι αυτός που έχει επιτυχίες στις εισαγωγικές εξετάσεις.
Δάσκαλος δεν είναι αυτός που έχει το θαυμασμό και τη ζήλια και των συναδέλφων του.
Δάσκαλος δεν είναι αυτός που ναρκισσεύεται ότι προσφέρει στους μαθητές του.

Δάσκαλος είναι αυτός που θα σημαδέψει την υπόλοιπη ζωή των μαθητών του. Όχι ασφαλώς όλων αλλά εκείνων που το χρειάζονται και εκείνων που χρειάζεται η κοινωνία.
Δάσκαλος είναι αυτός που έχει μάθει το μαθητή να αυτομορφώνεται ισοβίως και εις το διηνεκές.
Δάσκαλος είναι εκείνος που έχει πείσει τους μαθητές του ότι η ζωή δεν είναι τσιγαράκι, καφεδάκι και τσατ αλλά αγώνας δύσκολος μα και όμορφος.
Δάσκαλος είναι εκείνος που έχει διδάξει τους μαθητές του ότι το άπαν είναι η οργανωμένη μελέτη και όχι τα πασαλείμματα.
Δάσκαλος είναι εκείνος που έχει διδάξει τους μαθητές του πως η μελέτη είναι από τις πιο όμορφες απολαύσεις της ζωής.
Εγώ λίγες φορές έχω αποδειχτεί δάσκαλος.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Κηφηνείον 'Η ωραία Ελλάς'

Σαράντος Καργάκος, ιστορικός-συγγραφέας
 
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η … εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλιά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενεια­κή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώ­νει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων»…
παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι’ αυτό τουμπάραμε…

Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, που δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ’ όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

Παρ’ όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ’ ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πως να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.

Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.

Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.

Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.

Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν άλλου. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε … αγροτικό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά!

Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τί δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο… κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν… Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερεις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα…

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

(*) Από το περιοδικό «ΕΥΘΥΝΗ», τεύχος 395, Νοέμβριος 2004, σσ.548-550

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ!

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΦΙΛΕ ΣΤΕΦΑΝΕ
ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!
http://stefsintos.blogspot.com/

Η ιστορία ενός..μολυβιού.

Η ιστορία ενός..μολυβιού.


Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα.

Κάποια στιγμή τη ρώτησε:

- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:

- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.

Το παιδί, περίεργο, κοιταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.

- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!

- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα.

Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβύνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.